\u2013 Eg har alltid vore interessert i friluftsliv. Maria Gr\u00f8ntjern, Villmarksjenta p\u00e5 NRK, gjennomf\u00f8rte denne turen 16 \u00e5r gammal. Sidan har eg hatt denne turen i bakhovudet, fortel ho, men eg har ikkje teke meg tid til dette. Det er mange prosjekt som har g\u00e5tt i vasken i \u00e5r p\u00e5 grunn av korona, s\u00e5 eg trengte noko \u00e5 fokusere p\u00e5. I \u00e5r var planen min \u00e5 reise p\u00e5 ein tur til Afrika. Eg hadde ordna meg 4-5 veker ferie, s\u00e5 n\u00e5r turen dit rauk m\u00e5tte eg finne eit alternativ. Det er dumt \u00e5 sl\u00f8se vekk ferien p\u00e5 sm\u00e5prosjekt. S\u00e5 d\u00e5 byrja eg \u00e5 planlegge, sj\u00e5 p\u00e5 ruter og \u00e5 trene meg sj\u00f8lv og bikkja mi ved \u00e5 venne oss til lange turar med sekk. <\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/KART.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/KART1.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-01-edited-e1599727734117.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nGode planar<\/h3>\n\n\n\n
Det er ein solfylt sommardag n\u00e5r eg treff Ida, heime hos ho i F\u00f8rde. Turen er enno fleire veker unna, og kveldane g\u00e5r med til planlegging, ikkje minst \u00e5 gjere pakking av sekk optimalt. Alt tel n\u00e5r du skal klare deg for eiga maskin i fire veker. <\/p>\n\n\n\n
\u2013 Du f\u00e5r ikkje skrive om det f\u00f8r turen er ferdig, seier Ida. \u2013 Eg er s\u00e5 sta og viljesterk at eg har ein tendens til \u00e5 presse vel hardt. Eg er redd for at om du skriv om det, og eg p\u00e5dreg meg ei skade undervegs, s\u00e5 kjem eg til \u00e5 presse meg gjennom, sj\u00f8lv om eg burde bryte, held ho fram med sit smil.
\u2013 Det er mange utfordringar med ein slik tur. Det er mykje ein ikkje r\u00e5r over. Til d\u00f8mes om hunden f\u00e5r eit hoggormbitt. Ein kan bli sjuk, og det er mange ting som kan g\u00e5 galt, kombinert med at det er avgrensa kor mykje utstyr ein kan ta med seg, fortel ho og deler planen. <\/p>\n\n\n\n
\u2013 Eg reiser til R\u00f8ros med tog 28 juli, s\u00e5 tek eg taxi dagen etter til svenskegrensa. Eg laga mi eiga rute, basert p\u00e5 informasjonen eg har funne. Eg pr\u00f8var \u00e5 g\u00e5 langs eksisterande stiar og vegar. M\u00e5let er \u00e5 halde meg mest mogleg p\u00e5 turstiar, og minst mogleg p\u00e5 asfalt. Eg har g\u00e5tt lange turar p\u00e5 asfalt f\u00f8r og blitt bra \u00f8ydelagt i beina. Eg har betre fott\u00f8y no, og to ulike par sko med god demping, men eg pr\u00f8ver \u00e5 unng\u00e5 asfalt. <\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-11.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nLengste tur<\/h3>\n\n\n\n
\u2013 Kva trur du blir det t\u00f8ffast med ein slik tur?<\/em> \u2013 Det tek eit par dagar, s\u00e5 klarar eg \u00e5 sove godt i telt. Det blir ikkje noko problem. Ikkje uthaldet heller. Steg for steg til ein kjem fram. Den st\u00f8rste utfordringa mi er \u00e5 klare \u00e5 avslutte turen om det skulle oppst\u00e5r problem som gjer at eg b\u00f8r avbryte. Og det er veldig sannsynleg at det kan skje noko som f\u00f8rer til det. Eg h\u00e5par at b\u00e5de bein og bikkje held seg i vig\u00f8r. Og om det skulle oppst\u00e5 problem, s\u00e5 h\u00e5par eg at eg klarar \u00e5 ta gode val, og ikkje pushe meg for langt. Eg har ein tendens til det, fortel ho. <\/p>\n\n\n\n \u2013 \u00c5 vere \u00e5leine er noko av det eg gler meg mest til. Eg er sosial, men trivast ogs\u00e5 sv\u00e6rt godt i eige selskap. Eg reknar med \u00e5 treffe folk undervegs, og d\u00e5 tek eg i mot det selskapet. Om nokon vil g\u00e5 delar av turen med meg, s\u00e5 er det greitt, sa Ida p\u00e5 f\u00f8rehand. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Kva trur du at du kjem til \u00e5 sakne mest?<\/em> Eit ordtak seier at menneske legg planar, og gud ler. S\u00e5 ogs\u00e5 med turen til Ida. 29.juli var ho i gang, men det gikk ikkje lenge f\u00f8r det dukka opp ei utfordring. \u2013 Mygg! Eg har ikkje g\u00e5tt s\u00e5 mykje i slikt ope austland-terreng, s\u00e5 eg undervurderte myggplaga. Det var intens, og noko av det som skapte mest frustrasjon undervegs. Eg brukte opp 80 prosent av myggsprayen eg hadde med f\u00f8rste veka. Det bekymra meg litt korleis skulle eg klare tre veker til med 20 prosent myggspray igjen. Eg m\u00e5tte vente p\u00e5 bris og vind f\u00f8r eg kunne ta pausar den f\u00f8rste veka, og g\u00e5 lange strekk utan \u00e5 kvile. Om kvelden m\u00e5tte eg berre hive opp teltet i full fart, og slenge inn bikkje og sekk og ta kveld. Eg kunne ikkje sitte ute, d\u00e5 hadde eg blitt ete opp. Men det gikk gradvis over. Mot slutten trur eg at eg utvikla immunitet. Stikka var irriterande, men dei kl\u00f8dde ikkje lenger. Det vart nok av myggstikk, for \u00e5 seie det slik, seier ho og smiler. <\/p>\n\n\n\n Etter ei veke av turen byrja ting \u00e5 g\u00e5 seg til. Kvar einaste dagsetappa var planlagt i detalj, men likevel kunne dei by p\u00e5 overraskingar. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Distansane var rekna i luftlinje, og eg var psykisk f\u00f8rebudd p\u00e5 kor mange kilometer eg skulle g\u00e5 kvar dag. Om dagsetappa var 25 eller 17 km, merka eg ikkje at eg vart sliten f\u00f8r p\u00e5 dei to-tre siste kilometerane. Det visste seg undervegs at distansane ofte var m\u00e5lt i luftlinje p\u00e5 nettet. Dermed vart dei ofte lenger i praksis, fordi eg m\u00e5tte opp og ned toppar. Dei ekstra kilometerane vart slitsame, sj\u00f8lv om eg kanskje gikk lenger totalt b\u00e5de dagen f\u00f8r og etter. Eg hadde liksom programert inn ein distanse for den dagen, seier ho og deler den verste av dei. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Eg hadde rekna inn ein distanse p\u00e5 etappen ned til ferja i Geiranger, og kalkulert inn kor lang tid det ville ta. Og s\u00e5 visste det seg at distansen i praksis var mykje lenger, og at eg m\u00e5tte komme meg ned heile dalen, cirka ti kilometer, p\u00e5 to timar. S\u00e5 eg m\u00e5tte springe med tung sekk. Eg var \u00f8ydelagt, men eg rakk siste ferja med tre minutt til overs, seier ho med eit smil. <\/p>\n\n\n\n Eit anna problem som oppstod undervegs, var eit kort stykke med skikkelig d\u00e5rlig terreng. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Eg gikk ein etappe fr\u00e5 ein nydeleg dal, Norangsdalen, eit stykke fr\u00e5 Hellesylt. Ruta gikk mellom to fjelltoppar, og s\u00e5 ned igjen forbi to vatn. Det hadde regna, underlaget var glatt, og eg gikk gjennom rassoner. Forbi det f\u00f8rste vatnet var det mykje lause steinar, men grei sikt og inga vegetasjon over, s\u00e5 det gikk greitt. Ned til det andre vatnet var det noko heilt anna. I starten var det grei sti, men den forsvann. Og d\u00e5 venta 1,5 km med overgrodd ras-sone utan sti. Det tok meg to timar \u00e5 komme forbi, og det var eit helvete p\u00e5 jord. Det var glatt, sikten var d\u00e5rlig og eg m\u00e5tte heile tida opp og ned i terrenget. Det var lause steinar og alt var gjengrodd, s\u00e5 eg visste ikkje kva eg sat foten p\u00e5. Det glei ut steinar, og det var stor risiko for \u00e5 ramle, trakke ned i hol, vrikke foten osv. Det var utruleg psykisk slitsamt. Eg klatra og drog meg opp etter lyngr\u00f8ter, det raste ut sm\u00e5 ras og det gikk treigt. I blant m\u00e5tte eg pr\u00f8ve \u00e5 skli ned p\u00e5 rumpa utan \u00e5 knekke halebeinet. P\u00e5 eit tidspunkt knakk staven. Eg skreiv ut i frustrasjon og kasta den p\u00e5 vatnet. Hunden min fota seg utan problem, hoppa og spratt, jaga gnagarar og kosa seg. Medan eg gikk i mitt eige vesle helvete. Det var t\u00f8ft. Til slutt fann eg ein sti som leia ned til ei hytte ved vatnet. D\u00e5 sette eg i eit jubelskrik, som eg aldri har h\u00f8yrt maken til. Det var ei hytte utan betjening, men eg fikk t\u00f8rka klede og meg sj\u00f8lv, og sove i ei seng. Det hadde vore for j\u00e6vlig \u00e5 sl\u00e5 opp eit v\u00e5tt telt og ligge der, seier ho og smiler. <\/p>\n\n\n\n Etter lange dagar med regn, bestemte veret seg for \u00e5 gi ho ein verdig avslutting. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Fr\u00e5 Selje og opp i fjella igjen gikk eg med uv\u00e6r i ryggen. Om eg tok ei pause tok regnet meg igjen. Vi haldt heilt likt tempo, seier ho og smiler. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Eg slo opp telt p\u00e5 Dragseide, og akkurat i det eg kom inn i teltet kom regnet, og haldt p\u00e5 ein halvtimes tid. S\u00e5 kom knallv\u00e6ret igjen dei siste to dagane. D\u00e5 var det fint \u00e5 g\u00e5 igjen, og eg fikk ei fin avslutning. Eg hadde avtalt med mor mi at ho skulle hente meg p\u00e5 Stadlandet. Eg gikk siste strekket opp fr\u00e5 Ervika p\u00e5 mi eiga rute, der eg gikk av bilvegen. Eg trefte ingen andre, og fikk g\u00e5 mine siste steg i mi eiga boble. Det var veldig fint, eg fikk sett punktum p\u00e5 ein flott m\u00e5te, seier ho og held fram. \u2013 Det er kanskje tidlig \u00e5 ta stilling til nye m\u00e5l? <\/em><\/p>\n\n\n\n \u2013 Eg har eigentlig ikkje tenkt p\u00e5 det. Eg har blitt spurt om eg skal g\u00e5 Norge p\u00e5 langs, og til det er svaret: Absolutt ikkje! Eg skj\u00f8nte at tre veker er meir enn nok p\u00e5 tur for min del. Faktisk er ei veke greitt, eller helgeturar. Eg er litt metta p\u00e5 liggeunderlag og telt for ei stund. Etter turen reiste eg p\u00e5 hytta for \u00e5 kople heilt av, og d\u00e5 tok eg ikkje med meg fjellskoa. Det angra eg litt p\u00e5, for eg fikk lyst p\u00e5 \u00e5 g\u00e5 nokre turar, men det enda med berre sm\u00e5turar. Men det var kanskje like greitt, seier ho og fortel at det reint fysisk gikk heilt fint. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Det gikk overraskande fint \u00e5 g\u00e5 s\u00e5 langt. Eg vart lei, men ikkje utslitt. Eg gikk i det tempoet som passar meg, heile vegen og tok pausar n\u00e5r eg trengte, seier ho og deler eit r\u00e5d. Halvanna m\u00e5nad etter at ho delte kva ho h\u00e5pte p\u00e5 og kva ho frykta, sit ho sj\u00f8lv med fasiten. <\/p>\n\n\n\n \u2013 Det gikk heilt fint \u00e5 g\u00e5 i fire veker mest i eige selskap, smiler ho. Alle foto: Ida N\u00f8st<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" N\u00e5r sommarplanane til Ida N\u00f8st gikk i vasken \u2013 bestemte ho seg for \u00e5 fullbyrde ein draum: \u00c5 g\u00e5 Norge p\u00e5 tvers: Ein tur p\u00e5 cirka 650 km, fr\u00e5 svenskegrensa ved R\u00f8ros til Stad. \u2013 Av og til b\u00f8r ein sette seg eit m\u00e5l som nesten verkar umogleg, og s\u00e5 pr\u00f8ve \u00e5 n\u00e5 det. Eit kvart […]<\/p>\n","protected":false},"author":4,"featured_media":1461,"comment_status":"closed","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"tdm_status":"","tdm_grid_status":"","footnotes":""},"categories":[38,35],"tags":[],"_links":{"self":[{"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1460"}],"collection":[{"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/posts"}],"about":[{"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/types\/post"}],"author":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/users\/4"}],"replies":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/comments?post=1460"}],"version-history":[{"count":12,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1460\/revisions"}],"predecessor-version":[{"id":1507,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/posts\/1460\/revisions\/1507"}],"wp:featuredmedia":[{"embeddable":true,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/media\/1461"}],"wp:attachment":[{"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/media?parent=1460"}],"wp:term":[{"taxonomy":"category","embeddable":true,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/categories?post=1460"},{"taxonomy":"post_tag","embeddable":true,"href":"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-json\/wp\/v2\/tags?post=1460"}],"curies":[{"name":"wp","href":"https:\/\/api.w.org\/{rel}","templated":true}]}}
\u2013 Beina. N\u00e5r du skal g\u00e5, i snitt 22 km kvar dag i fire veker, kan sj\u00f8lv eit gnags\u00e5r \u00f8ydelegge mykje. Eg g\u00e5r ikkje fort n\u00e5r eg g\u00e5r tur, det er meir som skilpadda som kappl\u00f8p: eg kan g\u00e5 langt og lenge p\u00e5 ein dag.
\u2013 Korleis blir det \u00e5 skulle g\u00e5 s\u00e5 mykje, og overnatte i telt dag etter dag?<\/em><\/p>\n\n\n\n
\u2013 Sikkert \u00e5 ligge p\u00e5 ein sofa. Eller senga mi. Sj\u00f8lv om eg s\u00f8v godt i telt p\u00e5 liggeunderlag, s\u00e5 er det noko anna \u00e5 ligge i ei god seng. Og sikkert ferskmat, etter \u00e5 ha levd p\u00e5 fryset\u00f8rka mat og havregraut kvar morgon. Undervegs blir ein s\u00e5 sliten at det smakar fantastisk p\u00e5 slutten av dagen, men til slutt blir ein jo lei. Eg skal innom enkelte byar og tettstadar, s\u00e5 eg f\u00e5r f\u00e5 meg eit varmt m\u00e5ltid d\u00e5, sa Ida i midten av juli. <\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-02.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nGode planar \u2013 men…<\/h3>\n\n\n\n
\u2013 Det f\u00f8rste problemet som dukka opp var eit spenne p\u00e5 sekken som knakk. Det utvikla seg til eit lite helvete f\u00f8rste veka. Heile poenget med sekk er at hovudtyngda skal kvile p\u00e5 hofta. N\u00e5r den funksjonen sviktar, s\u00e5 blir det utruleg frustrerande. Det l\u00f8yste seg n\u00e5r eg kom til Alvdal, der dei hadde ein sportsbutikk. Eg m\u00e5tte springe ned eit fjell for \u00e5 rekke den f\u00f8r stengetid s\u00e5 eg fekk meg nye klips, smiler ho.
\u2013 Etter det var ikkje sekken noko problem. Det var tungt \u00e5 f\u00e5 den p\u00e5 og av, men elles gl\u00f8ymte eg den. N\u00e5r eg tenker tilbake p\u00e5 turen no, s\u00e5 tenkjer eg ikkje p\u00e5 at eg hadde sekk p\u00e5, seier ho og deler noko ho fikk tenke mykje p\u00e5. <\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/1.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/11.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nTo kneiker \u2013 og eit nydeleg midtparti <\/h3>\n\n\n\n
\u2013 Den f\u00f8rste veka var ei kneik \u00e5 komme over. Det var tungt, og b\u00e5de kropp og bein m\u00e5tte venne seg til belastninga, i tillegg til utfordringane med sekk og mygg. Bikkja fikk litt gnags\u00e5r i starten ogs\u00e5, men det gikk seg ogs\u00e5 til ganske raskt. Dei to vekene i midten av turen var veldig flotte. Alt gikk greitt, og eg var utruleg heldig med veret. Mot slutten av tredje veka kjente eg ogs\u00e5 veldig p\u00e5 kor irriterande det ville vere \u00e5 ikkje fullf\u00f8re turen. Etter veke tre kjente eg meir og meir p\u00e5 at er ferdig med \u00e5 g\u00e5 s\u00e5 mykje, men veldig bestemt p\u00e5 \u00e5 fullf\u00f8re. Eg m\u00e5tte jobbe med tankane: \u00abDu har aldri vore n\u00e6rmare\u00bb. Siste veka var meir ei kneik \u00e5 komme over. Det kom ein storm, som varte i fire dagar: Alt vart v\u00e5tt: Teltet gjennomv\u00e5tt, og eg byrja \u00e5 bli tom for t\u00f8rre sokkar og gikk lei av \u00e5 ta p\u00e5 regnklede kvar dag. Livet var ganske kjipt, men det var ingen vits \u00e5 berre sett seg ned. S\u00e5 det var berre \u00e5 g\u00e5. Stormdagane gikk eg langs bilveg, som gjorde det ekstra kjipt. Med ein gang eg kom p\u00e5 sti igjen l\u00f8fta hum\u00f8ret seg. Eg gikk bortimot sju mil, fr\u00e5 Bj\u00f8rke til Bryggja, ved Eidsfjorden, langs bilveg. S\u00e5 gikk eg postvegen mellom Brygga og Berstad, det letta sinnet, og s\u00e5 kom veret igjen, s\u00e5 d\u00e5 var alt fint. Bortsett fr\u00e5 fire iskalde elver eg m\u00e5tte vasse over berrf\u00f8tt, seier ho. <\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-04-1500x2000.jpg\")
<\/figure><\/li>![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-08-1500x2000.jpg\")
<\/figure><\/li><\/ul><\/figure>\n\n\n\nDei lange ekstrakilometerane<\/h3>\n\n\n\n
![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-06.jpg\")
<\/figure><\/li>![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-07-1500x2000.jpg\")
<\/figure><\/li><\/ul><\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/10.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/9.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nI mitt eige vesle helvete…<\/h3>\n\n\n\n
Fantastisk avslutting<\/h3>\n\n\n\n
\u2013 \u00c5 komme i m\u00e5l var eit mykje sterkare augneblikk enn eg hadde trudd det skulle vere. D\u00e5 kjente eg det pressa p\u00e5. Siste fem stega var som i slow motion, seier ho og deler ei gledeleg overrasking.
\u2013 Dei hadde restaurant p\u00e5 toppen, som serverte mat. Eg \u00e5t lunsj med mor mi der, og det var utruleg godt. S\u00e5 k\u00f8yrte vi heim.
D\u00e5 hadde ho vore p\u00e5 tur i 30 dagar.
\u2013 Planen var \u00e5 bruke 31, men eg gikk inn ein dag p\u00e5 slutten. <\/p>\n<\/div>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-10-2-1500x2000.jpg\")
<\/figure>\n<\/div>\n<\/div>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/6.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nMot nye m\u00e5l?<\/h3>\n\n\n\n
\u2013 Eg skulle ha hatt med meg meir mat. Det skj\u00f8nte eg fort. Eg drakk mykje vatn for stogge svolten, og n\u00e5r eg fann butikkar kj\u00f8pte eg kj\u00f8tp\u00e5legg som eg gafla i meg. I etterp\u00e5klokskapen skulle eg ha hatt eit forsyningspunkt for kvar veke, i staden for berre eit halvvegs. Det gikk mykje kaloriar kvar dag, men det gikk greitt, seier ho og deler eit tips.
\u2013 Det er veldig lite informasjon om Norge p\u00e5 tvers, p\u00e5 det breiaste. I alle fall fann eg ikkje mykje p\u00e5 nett. S\u00e5 eg laga ei dagbok p\u00e5 Instagram, med eit innlegg per dag der eg og skreiv litt om den dagen. S\u00e5 om ein har lyst til \u00e5 pr\u00f8ve seg p\u00e5 turen, kan dei sj\u00e5 der. Det ligg 30 innlegg om turen p\u00e5 @idanost<\/a>
<\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-05-1500x2000.jpg\")
<\/figure><\/li>![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/IMG-03-1500x2000.jpg\")
<\/figure><\/li><\/ul><\/figure>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/4.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\nOver all forventning<\/h3>\n\n\n\n
\u2013 Eg trefte p\u00e5 folk i blant, men ikkje s\u00e5 ofte som eg hadde trudd p\u00e5 f\u00f8rehand. Det har vore mykje folk p\u00e5 tur i sommar, men eg trur folk flest har k\u00f8yrt bil til ulike utgangspunkt for toppturar, og at dei har g\u00e5tt langs rutene til turisthytter med bemanning. Der var det mykje folk, men ikkje langs den ruta eg gikk. Eg trefte f\u00e6rre som l\u00e5g i telt langs ruta mi enn du kan telje p\u00e5 ei hand, seier ho.
Og med fasiten i hand, s\u00e5 gikk turen bra fysisk ogs\u00e5. \u2013 P\u00e5 f\u00f8rehand var eg uroa over om kroppen ville takle dette, men det gikk seg fint til. F\u00f8rste veka tilvente kroppen seg belastning. Eg var s\u00e5rbeint, og hadde ein del gnags\u00e5r, men det gikk seg til. Eg fikk ikkje s\u00e5r eller belastningsskadar. F\u00f8tene var \u00f8mme p\u00e5 slutten av dagen, og det var godt \u00e5 f\u00e5 av skoa, men det gikk fint. F\u00f8tene forsto kva eg haldt p\u00e5 med, og vente seg til belastninga. Det vart eit mindre problem enn eg hadde frykta.
\u2013 Kva vart fasiten p\u00e5 kva du sakna mest?<\/em>
\u2013 Ja, kva sakna eg mest? \u00c5 dusje kanskje. Og reine klede. Eg vaska klede i blant, men det var ikkje alltid det var r\u00e5d \u00e5 t\u00f8rke dei, og eg kunne ikkje g\u00e5 med v\u00e5te klede i sekken. <\/p>\n\n\n\n![\"\"](\"https:\/\/isunnfjord.no\/wp-content\/uploads\/2020\/09\/3.jpg\")
<\/figure>\n\n\n\n